Veelgestelde vragen

“Tabs” zijn de kleine uitbreekbare nokjes aan weerskanten van de bovenkant van de cassettebehuizing. Deze dienen als beveiliging tegen onbedoeld wissen van audiocassettes. Wanneer de nokjes aanwezig zijn (“tabs-in”) kan een cassette worden opgenomen in een cassettedeck. Wanneer de nokjes worden weggebroken (“tabs-out”) dan is de cassette tegen onbedoeld opnieuw opnemen beschermd. In de praktijk worden “tabs-out” cassettes uitsluitend gekozen bij voorbespeelde cassettes. Voor lege cassettes maakt men gebruik van “tabs-in” behuizingen.

Metal tape heeft een nog betere geluidskwaliteit dan chroom tape. Vroeger waren er zeer veel fabrikanten van cassette tape en was de keuze uit verschillende tape soorten groter dan tegenwoordig. Er zijn nu wereldwijd nog maar enkele fabrikanten van cassette tape en zij maken geen nieuwe metal en chroom tape meer. Wij kunnen dus geen cassettes met metal tape leveren. De ontwikkelingen hebben echter niet stil gestaan waardoor de moderne ferro tape zeer goede prestaties levert, vergelijkbaar met sommige chroom en metal tapes van vroeger.

In de stevige en degelijke behuizing van de audiocassette zit een kwetsbaar product: de geluidsband of tape. Deze tape kan, mits goed bewaard, vele jaren bewaard blijven zonder aan kwaliteit in te boeten. De ideale omstandigheden om cassettes te bewaren verschillen niet veel van onze eigen wensen: niet te koud en niet te vochtig. Wanneer cassettes te koud worden bewaard zal de tape uitzetten waardoor het niet meer strak opgewikkeld zit. Te warm is ook niet goed; de opgerolde tape krimpt en gaat strak trekken. Daarnaast kunnen de lassen van de aanloopstrook bij warmte loslaten. Wanneer cassettes in een vochtige omgeving worden bewaard, trekt er vocht in de tape waardoor het magnetische materiaal los kan raken van de polyester drager. Dit kan resulteren in plakkende of poederende cassettes die een cassettedeck onnodig snel vervuilen. Uiteraard loopt ook de geluidskwaliteit van slecht bewaarde cassettes achteruit. Tenslotte, bewaar cassettes nooit in de buurt van sterke magneten of magnetische velden zoals luidsprekers. Een sterk magnetisch veld kan de geluidsinformatie op de magnetische band wissen.

De optimale bewaartemperatuur van audiocassettes is: 15°C – 25°C.
De optimale luchtvochtigheid voor audiocassettes is: 40% – 60%.

Chroomtape werd geïntroduceerd in de jaren ‘70 toen de opnamekwaliteit van de eerste ferrotape onvoldoende was voor veeleisende Hi-Fi opnames. Die eerste generatie ferro cassettes had twee problemen; veel achtergrondruis en matige weergave van hogere frequenties. De introductie van chroomtape loste deze problemen op waardoor de geluidskwaliteit van cassetteopnamen met sprongen vooruit ging. In plaats van ijzeroxide deeltjes (FeO2; in principe roestpoeder) werd gebruik gemaakt van Cr2O3 of chroomdioxide als magnetisch materiaal. Chroomtape, in combinatie met een hogere bias en aangepaste equalizer instelling resulteert in een uitstekende opnamekwaliteit met zeer gunstige hoogweergave en weinig tot geen achtergrondruis.

Maar de ontwikkeling stond niet stil en de kwaliteit van ferro tape formules werd steeds beter. Tegenwoordig kunnen we dezelfde uitstekende opnames maken op ferrotape als we kunnen op chroomtape. Fabrikanten zoals Recording the Masters hebben ferrotape formules van ongekende kwaliteit ontwikkeld. Door hogere verzadigingsniveaus (MOL = Maximum Output Level) werd het onder andere mogelijk gemaakt om de signaal-ruisverhouding te verbeteren en het ruisniveau nog verder terug te dringen.

Vanwege de strenge milieuwetgeving wordt er wereldwijd geen chroomtape meer gemaakt.

Dolby Noise Reduction is een dynamisch ruisonderdrukkingssysteem van het Amerikaanse Dolby Laboratories Inc. Dit systeem zorgt ervoor dat een opname minder achtergrondruis bevat zonder aan dynamiek of hoge tonen in te leveren. Voor consumentenapparatuur zijn Dolby B en Dolby C de meest gebruikte systemen. Onze voorbespeelde cassettes worden altijd opgenomen met Dolby B ruisonderdrukking. Verdere Dolby systemen zijn Dolby A en Dolby S.

Net zoals verschillende tape soorten een andere bias spanning nodig hebben bij opname, is ook de frequentiekarakteristiek van het magnetische materiaal niet overal gelijk. Ferro tape heeft een andere frequentiekarakteristiek dan chroomtape. Om de frequentiekarakteristiek te corrigeren wordt in een cassettedeck gebruik gemaakt van een equalizer. Een beetje vergelijkbaar met de RIAA curve bij een platenspeler. Bij de eerste ferro tapes lag het -3dB punt bij 1.326,3 Hz wat in technische termen overeen komt met een tijdconstante van 120µs. Toen later de chroom tape werd ontwikkeld, bleek deze een beter frequentieverloop te hebben waardoor het -3dB punt verschoof naar 2.273,6 Hz wat overeenkomt met een tijdconstante van 70µs. Hiervoor was een andere equalizer karanteristiek nodig.

Het grootste hoorbare verschil bij cassettebandjes zit niet in de bias (opname spanning) maar in de equalizer instelling. Een equalizer van 70µs zal namelijk altijd ca 4,5 dB minder achtergrondruis hoorbaar maken. Echter, de vervorming bij hogere niveaus is ook groter. Daarom is de 70µs equalizer ideaal bij klassieke muziek, maar eigenlijk minder gewenst bij pop- of rockmuziek.

Bias is de naam van een bepaalde hoogfrequente spanning die tijdens de opname op de band wordt vastgelegd naast het audiosignaal. Dit wordt gedaan om te zorgen dat de magnetische deeltjes van de band beter in staat zijn om het audiosignaal te volgen. Bij verschillende bandsoorten (ferro of chroom en metal) horen verschillende bias spanningen omdat de magnetische materialen van die band anders reageren. Duurdere cassettedecks hebben daarom de mogelijkheid om verschillende bandsoorten (ferro en chroom) in te stellen door middel van bias en equalizer schakelaars. Voor een ferro band wordt normale bias geselecteerd en voor chroom- en metalband wordt een hoge bias geselecteerd. Op deze manier behaal je altijd de hoogst mogelijke opname kwaliteit.

Wanneer u een productie in eigen beheer wilt laten uitvoeren, moet u altijd toestemming vragen bij Stemra. Wanneer de werken beschermd zijn, ook door uzelf, betaalt u Stemra rechten. Dit is verplicht omdat u beschermde werken wilt vastleggen (verveelvoudigen) op een geluidsdrager. Ook wanneer dit uw eigen werken zijn, moet u betalen. Als Stemra lid krijgt u die betaalde rechten uiteindelijk grotendeels weer terug, na aftrek van de door Stemra in rekening gebrachte administratiekosten.

Voor elke productie van beschermde werken die u laat maken, moet u opnieuw Stemra afdracht doen. Anders gezegd: voor elke individuele geluidsdrager die van de band rolt, moet u een vergoeding betalen. Dus wanneer u eerder al voor een productie Stemra afdracht heeft gedaan, heeft dat geen invloed op een nieuwe (vervolg)productie. Bij elke nieuwe bestelling moet opnieuw afdracht worden verrekend.

U mag alleen werken van een andere bron gebruiken wanneer u (meestal na betaling) schriftelijke toestemming heeft van de platenmaatschappij of de uitvoerende artiest. Deze toestemming valt niet onder de Stemra heffing. Stemra heffing is alleen van toepassing op de muziek en de tekst, niet op de uitvoering. (Dit is ook de reden waarom er vroeger vaak muziekdragers op de markt werden gebracht waarbij bekende werken door onbekende artiesten werden nagespeeld (covers). Zij betaalden dan Stemra rechten voor het uitvoeren van werk van anderen en brachten dit zelf uit.)

Voor meer informatie over vergoedingen aan artiesten en producenten (zogenoemde Naburige Rechten) kunt u terecht op de website van SENA.